W pewnym sensie można było powiedzieć, że to było jak stare stare czasy. Noc Oscara, jeśli transmisja jest świetna lub po prostu taka (prawie nie jestem w stanie znaleźć Oscary Źle, jestem bardzo uzależniony od rozrywki), zawsze dawałem mu wrażenie, że Hollywood jest w centrum świata. Oscar opowiadał o popularności jakości spotkań, o rodzaju solidnego gruntu na środku drogi-a czasem artystycznej nieustraszoności. Byli marzeniem o tym, jak Hollywood chciał być widziany, referendum w sprawie stanu filmu. Obraz, który prognozował od siebie branża, zawsze przeszedł wysoko i wyraźnie.
Tak było z pewnością w tym roku, ponieważ „Aor. To, co wydawało się nowe i inne, to to, że tak zdecydowanie munduruje niezależny film, zdecydowana większość tych, którzy oglądali transmisję, najprawdopodobniej nigdy nie widziała Oscara, powierzając ducha niezależnych nagród filmowych, zapieczętowała to, co może szybko stać się jego nową tożsamością jako butikowym pokazem nagród.
Sama transmisja była szybkim i eleganckim kawałkiem udanych mediów, więcej sposobów niż nie. Został hojnie rzutowany i oczyszczony z martwych punktów, a zwycięzcy mieli okazję ujawnić, kim byli, co jest naprawdę sercem serialu. Noc otworzyła się głośno, z „niegodziwą” fanfarą, taką jak Ariana Grande, w sukience, która wyglądała jak akcesorium Schiaparelli do Rubinowych kapci Dorothy, zaśpiewała „gdzieś na tęczy”, a następnie dołączyła do Cynthii Erivo w celu prezentacji „Grawitacji obrony”, która była tak bardzo foliowo.
Potem wyszedł Conan O’Brien i chociaż wyznaję, że marka meta cynizmu nigdy nie była moim puchariem Japp, absolutnie wstrząsnął swoim debiutem jako gospodarzem, chodząc po idealnej linii wypadku i uczucia, niezależnie od tego, czy zbiera „brutalistę” („Ja Nie chciałem, żeby to się skończyło, a na szczęście to nie ”), poprawiając klęską Karla Sofę Gascon w sposób, który skłoniła jakąkolwiek niezręczność jej obecności w zarodku lub zauważając, że„ Bob Dylan chciał tu być dziś wieczorem, ale nie tak źle ”. To był Conan w jego najlepszym Acerbicu, dając Jimmy’emu Kimmelowi wyścig o jego pieniądze. Poszedł na zabawny mecz z Adamem Sandlerem, siedząc na widowni w swoich porażkach wideo, a nawet zrobił symulowany numer muzyczny „I Whon Whon Wesage czas”, który był parodią liczby produkcji Oscara i wywołał część starego kryształowego ducha Billy’ego.
Program miał wiele dobrych rzeczy: wygląd Micka Jaggera, aby zaprezentować nagrodę Best Music Award, Puppet Puppet Paike (przynajmniej pierwszą), fałszywą reklamę Conana dla „Cinemastreams” (sposób na transmisję filmu dla młodych ludzi, na dużym ekranie … w budynku!). Były też kilka nie tak dobrych rzeczy, jak wybitnie zapomniany hołd Jamesa Bonda (007 Montage, Variety Show Dance, trzy piosenki) i drugi żart z Sandworm.
Ale inscenizacja samych nagród opierała się na najlepszych innowacjach w ostatnich latach, aby wszystkie kategorie wydawały się znaczące. Kieran Culkin, zdobywając najlepszego aktora wspierającego „The Real Pain”, sprawił, że piłka rzuciła się, zwiększając zakład na prokreat, który uczynił z żoną w swoim przemówieniu akceptacyjnym Emmy. (Teraz, gdy wygrał Oscara, chce pokój Chłopiec.) Przez chwilę wydawało się, że w nagrodach będzie rozpowszechnianie się toru. Ale pierwsza wskazówka, że „Anora”, po wygraniu najlepszego oryginalnego scenariusza, miałaby wspaniałą noc, gdy Sean Baker, słynny reżyser filmu, wygrał za najlepszą edycję (Baker edytuje własne filmy).
Ponieważ „Anora” wciąż odniósł zwycięstwa, można powiedzieć, że publiczność w Dolby Theatre była zachwycona, nawet gdy ludzie w domu prawdopodobnie mówili: „Więc co to za film?” Było kilka ruchomych dyskursów importowych, takich jak apel do komunii na Bliskim Wschodzie zespołu Palestyńczyków i izraelskich filmowców, którzy doprowadzili najlepszego zwycięzcę dokumentu, „na drugiej ziemi” lub najlepszy zwycięzca aktora Adrien, który nie został zgromadzony, po tym, jak zgromadził się, który zgromadzi się, który zgromadzi się, po zgromadzeniu pozycji, która nie została gromadzona, która nie była gromadzona, która nie została gromadzona, która nie została gromadzona, która nie została gromadzona, która nie została gromadzona, która nie została gromadzona, która nie została gromadzona, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była, która nie była. Zostało cięte, że musi zostać przecięty, że nie był cięty, że wyróżnia się, że nie był cięty, że wyróżnia się, że musi zostać poprawiony, że nie został cięty, że musi zostać poprawiony, że nie został cięty, że wyróżnia się, który nie został przecięty.
Czy jest błędem wybierać jakość nad popularnością? Teoretycznie, nie. Można oczywiście powiedzieć, że prawdopodobnie jest to właściwe. Jednak, skutecznie odrzucając Hollywood, nawet gdy dobrze się bawiło z konwencjonalnymi pułapkami, Oscary 2025 wydały niezwykle inne przesłanie od starych skanów. Wizerunek branży zaprojektowanej przez program miał być bardziej zdominowany niż wcześniej przez nowoczesny blok głosowy. To był rodzaj smaku filmowego, który nie miałby miejsca dla takich potencjalnych zwycięzców, aby zadowolić tłum jako Demi Mooreza jego pracę zainspirowaną „substancją” lub Timothée ChalametTo, poza tym, że jest genialne, ponieważ Bob Dylan podał w tym roku jedynym występem aktora, który przeprowadził rodzaj krajowej rozmowy. Myślę, że Chalamet z łatwością wygrałby, gdyby to był Oscar sprzed dekady. Ale odporne i dręczone występ Brody’ego w „The Brutalist”, ponieważ sam film jest rodzajem znaczącego artystycznego czystości. I to, na dobro lub dla zła, teraz rządzi Oscara.
