Przejrzyj gwiazdę „Konk Maria”: „Last Tango” z współczuciem

Kiedy francuski Cinémathèque próbował pokazać Bernardo Bertolucci w 1972 r. „Last Tango in Paris” w grudniu zeszłego roku w ramach nagrody Marlon Brando Award z mocą wsteczną, organizatorzy ostatecznie anulowali program po hałaśliwym protestie grup praw kobiet.

Renomowana scena gwałtu-która została symulowana po tym, jak została sfilmowana bez wiedzy lub zatwierdzenia 19-letniej Marii Schneider–stała się punktem błysku #MeToo dla obraźliwych praktyk w branży kontrolowanej przez mężczyzn. Po dziesięcioleciach filmu, w wywiadzie, który wywołał nowy gniew, Bertolucci powiedział, że nie mówiąc wspólnej kobiecie o tym, co on i Bando wymyślili scenę, gwarantuje prawdziwą odpowiedź, a nie prawdziwą odpowiedź. To, co zostało zignorowane surowo, jest największym wpływem takiego przymusu: stały szok dla Hneidera, który zwykle jest wyraźny na temat jego doświadczenia, nie zauważając nikogo.

To wprowadzenie to widok jest francuskimi filmem „Being Maria” od pisarki Jessiki Palloon, która jest niezapomniana Anamaria vartolomei Schneider gra w wieku od 15 do 30 lat i ma się to liczyć u osób, które przeżyły. W zależności od notatek seryjnych opublikowanych przez kuzyna Schneidera siedem lat później Zmarł w 2011 rokuJest to zdjęcie, które zostało wrażliwe na to, przez co przeszło, nawet dlatego, że zakłóca naszą koncepcję biografii feministycznej poprzez określenie życia Schneidera, że ​​zanim wcześniej mieszkał, manipulował nim i zaatakował kamerę dla sztuki.

Jest to trudny budżet dla każdego reżysera filmowego (jest to druga zaleta PALD) i zbadanie psychologicznych strat wypadku bez udowodnienia tego jako głównej przyczyny naszej wiedzy o kimś. Ale w surowych elementach „bycie Marią” jest wystarczająco dużo inteligencji emocjonalnej, którą film skutecznie wyznaje jako tylko jedną część złożonej historii życia.

Kiedy zainteresowanie nastolatka Marii w filmie wywołuje dobrze prosperujący związek z odległym ojcem (gwiazda filmowa Danielem Gillinem, grana przez Ivana Atala), jej rządząca matka (Mary Gilan) została wydalona. W dziewiętnastu latach, z niektórymi filmami za pasem, Maria, White Shlowing, poznała Bartolucci (Giuseppe Maggio), gdzie jego nadchodzący dramat był przygotowany na nieznany seks między młodym paryskim a amerykańską kobietą w średnim wieku dla Brando. „Jesteś aktorką, prawda?” Pyta, czyli linia Maggio, pijąc z wystarczającą uroczystą prowokacją sugestii, że napełnia go dyskryminacja – podąża za nim rana.

W grupie Maria rozgrzewa się do zabawnego słabego swojego słynnego kolegi, granej z żywym niedoszacowaniem Matta Delona. Strzelanie „tango”, od pierwszego wahającego się śmiechu po łzy i prowokujący gniew, jest najdłuższą sekwencją tego filmu, który jest nieformalnym cudem atmosfery, która wskazuje, w jaki sposób kreatywność i intymna przyjaźń są zakodowane bez żadnych czeków mocy. Paud, który jest nieco stażystą w Bertolucci, otrzymuje wyjaśniającą wersję scenariusza „tango”, fotografując Schneider, ale pod przeciwnym kątem, jednocześnie uchwycając niesamowite wyrażenia załogi.

Specjalna zniewaga zaprojektowana do konsumpcji publicznej, incydent, który spowodował złą reputację, ale rzadko jest żadnym wsparciem emocjonalnym, podczas filmowania Vartolomei z umiejętnościami i umiejętnościami: odwracanie uwagi jej uwagi, przygnębionej, kruchej, stojącą dla siebie, gdy kolejni producenci próbowali go użyć, ale w swoim ezoterycznym życiu osobistym. Uzależnienie od heroiny ostatecznie zagraża relacji Marii z kochankami, Nour Brunnnnquel, którą witamy jego uwagę po wszystkim, co się wydarzyło.

Ale oś czasu post -tango jest również najwyższa od filmu i jest podatna na wulgarne reprezentacje w załamaniu (taniec klubowy doktryny lub upadki tego kanału narkotykowego) z tego, co jest rozróżniane lub świeci wokół walki Shaneidera: postawić swoją drogę jako siniak, która nie wybiera jej.

Wskazówki Paluda koncentrują się na tym wewnętrznym doświadczeniu, które kieruje się prostym stylem strzelania wyszkolonym na Vartolomei, jest tym, co sprawia, że ​​Maria stoi na nogach na niespokojnych morzach. Kiedy Bertolucci przedstawił ją w tym strasznym momencie, potem okłamał się o prawdę. Z drugiej strony chciałbym, aby przyjęcie długiej perspektywy koordynator intymnego związku stanie się bezprecedensowy.