Sierżant. Joe Harris, który jest uważany za najstarszy spadochron podczas II wojny światowej, zmarł, a członek batalionu piechoty spadochronowej zmarł w armii amerykańskiej. To było 108.
Wnuk Ashton Bitman powiedział Associated Press, że Harris zmarł 15 marca w szpitalu w Los Angeles i otoczony rodziną. Zostanie uhonorowany pełnym pogrzebem wojskowym 5 kwietnia.
„Był bardzo kochającym i kochającym człowiekiem” – powiedział Bitman. „To była jedna z rzeczy, które był surowy, kochała się nawzajem”.
Harris był jednym z ostatnich członków, którzy przeżyli w 555. historycznym batalionie piechoty, nazywanym Triple Nickel. Batalion pomógł chronić Stany Zjednoczone przed śmiertelnymi japońskimi bombami balonowymi, według Roberta L. Bartletta, emerytowanego profesora na Uniwersytecie East Washington specjalizującym się w 555. W 1944 i 1945 r. Japończycy wystrzelili tysiące balonów przewożonych przez Pacific Petroleum na kontynent Stanów Zjednoczonych na początek wybuchu i ognia.
Podczas II wojny światowej Czarni Amerykanie byli często przeniesieni do miejsc pracy na poziomie wsparcia w oddzielnej armii, a prezydent Franklin Roosevelt stanął przed presją, aby wywierać ich w jednostkach bojowych. W rezultacie armia zrekrutowała Harrisa i setki innych czarnych mężczyzn, którzy ich wyszkolili i wysłali do zwolnienia na zachodnim wybrzeżu, gdzie walczyli z pożarami, powiedział Bartlet.
Przez cały czas w armii stanęli w obliczu publicznego rasizmu, w tym uniemożliwiając im chodzenie do klubów UNHCR i oficera, chyba że były one specjalnie dla Czarnych.
„Ta jednostka musiała walczyć, aby rozpoznać ludzi podczas treningu, aby walczyć z wrogiem za granicą i walczyć w ich kraju, aby szanować nawet w armii” – powiedział Bartlet.
Nie zostało to utracone na Petemana, który powiedział, że jego dziadek był wystarczająco odważny, aby służyć Stanom Zjednoczonym „w okresie, w którym kraj nie kochał, szczerze mówiąc, nie dbał o niego”.
Harris urodził się 19 czerwca 1916 r. W West Del w Luizjanie, według Tracie Huntera, rzecznika II wojny światowej po wezwaniu, organizacji niezwiązanej z organizacją, która dokumentuje relacje starych wojowników. Po wypełnieniu karty rejestracyjnej jego służba wojskowa rozpoczęła się w 1941 r., Kiedy miał 24 lata.
Według Huntera, do czasu, gdy został opróżniony przez honor w listopadzie 1945 r., 72 ukończył skok spadochronowy.
Po wojnie pracował w amerykańskim patrolu granicznym. Spędził także ponad 60 lat w Compton w Kalifornii, gdzie Peteman powiedział, że jest żywym patriarchą, mężczyzną, który zna wszystkich i pociągnął do niego.
„Jego życie musi być obchodzone” – powiedział Peteman. „Oczywiste jest, że ludzie idą na ofiarę, ponieważ już go tu nie ma. Ale ostatecznie to, co wiem z rozmów, które prowadziłem z dziadkiem, polega na tym, że chce to świętować. Zasługuje na to, aby to świętować”.
Przeżył swojego syna, Piratów, Joe Harrisa, ojca, dwie córki, Michael Harris i Latania Bitman, wraz z pięcioma wnukami, według Huntera. Jego żona, Louise Harris, zmarła w 1981 roku, a szósty wnuk zmarł.
Bitman powiedział, że jego dziadek czasami zapytał go, czy skoczy z samolotu. W październiku Pittman miał okazję podążać śladami powietrza dziadka.
Przez tydzień trenował w skoku spadochronowym w Corsicana w Teksasie, za pośrednictwem zespołu Liberty Jump, organizacji, która utrzymuje pamięć starych wojowników.
Powiedział: „Kiedy dostałem skrzydła, upadłem i zacząłem płakać, ponieważ wszystko w tym momencie rezonowało ze mną”. „To było tak, Dang, zrobiłem to, co zrobiłem”. Mój dziadek zrobił. „
Krótko przed śmiercią Harrisa dostał obszar lądowania w Tuskyji w Alabamie, poświęcony jego nazwisku. Bitman powiedział, że planuje być pierwszą osobą, która wskoczyła do sierżanta. Joe Harris Dropon.
