Jestem jedną z tych ludzi – jest wielu z nas – zawsze chętnie Charles Manson film. Było ich tak wiele! Wszystkie filmy dokumentalne i dramatyzacje. Nie wspominając już o specjalnych specjałach telewizyjnych, zarówno prestiżowych, jak i tabloidów, wywiady z Manson Stails, takimi jak Tex Watson i Patricia Krenwinkel oraz wywiad telewizyjny z Epic-Event z samym Charlie, podobnie jak słynny przez Toma Snydera w 1981 roku („Zejdź z przestrzeni Shuttle, Charles! miliony kopii).
Saga Mansona została wykopana ze wszystkich stron. Jednak zawsze jestem otwarty na każdy nowy promień światła, który można zrzucić w ciemności. Więc usiadłem, żeby obejrzeć „Chaos: Morderstwa Mansona„Nowy dokument Netflix w reżyserii Errol Morris („The Mist War”, „The Fine Blue Line”), z tym, co opisałbym jako rodzaj sceptycznej ciekawości. Biorąc pod uwagę uznany i inteligentny filmowiec Morris, pomyślałem: musi tu być coś nowego. Albo dlaczego to robisz? To powiedziawszy, naprawdę jest coś nowego, aby się dowiedzieć?
„Chaos” nadaje archiwalnemu archiwalnemu blaskowi typowe dla współczesnych filmów dokumentalnych, z sporą ilością zdjęć, których nigdy wcześniej nie widziałem o ustawieniach przestępstwa Manson: Zakończone ukośne ujęcie ciała rzeźnego, a także obrazy słów, które były słowami Zapisane we krwi („śmierć świni”), ale przede wszystkim banalność ustawień, zanim zostały one zalane morderstwem, tak jakby te pokoje czekały na przemoc.
Najmłodsze niż fotografie jest jednak traktowanie sztuki, które Morris określa cały film. „Chaos” jest pełen szybkiego punkowego grafiki z kawy, a takie akcenty, jak strzał z poklatkową meskalinu kwiatów kaktusów lub zbliżenie wirujących robaków Tydzień mogli usłyszeć, jak jedzą go robaki) lub obrazy psychodeliczne, które wyglądają, jakby wyszło z filmu o zgniewaniu Kennetha lub surowych zdjęć krwi na podłodze, które są teraz umieszczone w kontekście estetycznym, jakby były to strasznie fotografie Nan Goldin. Wiele razy zdjęcia będą czarno -białe, ale część obrazu będzie miała czerwony ton lub obrazy zostaną złożone na to poufne uczucie Warhola. Cały film został zaprojektowany jako przedmiot artystyczny choroby.
To trochę uwodzicielskie, ale dajmy się jasno: wszystko to jest sos okienny Mansona. To, co naprawdę nowe, to to, że Morris, budujący film wokół wywiadu z Tomem O’Neillem, autorem książki „Chaos: Charles Manson, CIA i Secret History of the Sixties”, bada teorię spiskową na temat sagi mansonowej, która stara się wyjaśnić swój bardziej tajemniczy i niewygodny element. Innymi słowy, w jaki sposób członkowie rodziny, którzy dokonali morderstwa – te cztery „dziewczęta Manson” wraz z Texem Watsonem (które naprawdę uczyniły najbardziej) – mogliby prać mózg i manipulowanie, aby zabrać się na tak wiele dzikości?
Wiemy, że tak się stało. I znamy mitologię, która została zbudowana wokół niego, że Manson był nieuczciwym przestępcą, który badał nową kulturę młodzieżową, aby zamienić się w marnotrawstwo lidera kultu hipisowskiego, stosując psychologiczną taktykę alfonsa w połączeniu z porażką „Skórka jego wyznawców przez LSD”, „Skórka skóry Hanter. „Świnie”, które byłyby prowadzone przez czarnych rewolucjonistów), jakby to był demoniczny katechizm. Zamienił swoich wyznawców w wierzący Który dosłownie zrobiłby dla niego wszystko.
Ale Tom O’Neill uważa, że ta trajektoria zdarzeń jest pełna dziur. I on je wypełni. Ponieważ ma teorię – och, ma teorię. Ten człowiek to praca. Nie ma dowodów – ma domysły. Że jest gotów wymazać jak wielkie kawałki łamania -do tego wszystkiego.
O’Neill jest byłym dziennikarzem rozrywkowym, który w 1999 r. Otrzymał zadanie z Premiere Magazine, aby napisać o tym, jak morderstwa Tate -labianca zmieniły Hollywood; Ostatecznie zszedł z króliczego jaskini. Rdzeniem teorii O’Neilla jest to, że stworzył sposób na powiązanie morderstw Mansona z ukrytą ciemną stroną CIA. Odkrył, jak wziąć ten legendarny rozdział ultrafiolennego szaleństwa i połączyć go z … człowiekiem.
O’Neill koncentruje się na tajnym programie CIA znanym jako Mkultra, wprowadzony na rynek w 1953 roku i trwał 20 lat. (Było to tak ryzykowne, że zapisy zostały zniszczone głównie w 1973 r.) Mkultra był ciągłym eksperymentem agencji, zakorzenionym w tym, co można zrobić z lekami halucynogennymi i używaniem uniwersyteckich centrów badawczych, z których większość nie miała pojęcia, że pracują dla CIA. Eksperymenty LSD miały kilka wymiarów, ale ważnym aspektem jest to, że CIA chciała sprawdzić, czy może użyć LSD do produkcji zaprogramowanych zabójców. Ten pomysł, część Mod Behavior i część science fiction, był wówczas bardzo emitowany (jest traktowany spektakularnie w hollywoodzkim thrillerze z 1962 r. „Kandydatem manchurskim”). I można powiedzieć, że było nakładanie się tego, co CIA robił w ich wywrotowych bunkrach, a tym, co Charles Manson robił z ich kazaniami i organami narkotykowymi w Spahn Ranch. Ale był jeden dosłowny połączenie?
Tutaj jest tak daleko, jak to możliwe. Manson został zwolniony z więzienia w 1967 r. I naruszył swój zwolnienie zwolnienia podróżujące do San Francisco i osiedlając się na scenie Haight-Ashbury. Wtedy zaczął przyciągać wyznawców, którzy zostali rodziną. Manson spędził dużo czasu w bezpłatnej klinice medycznej Haight-Ashbury, głównie dlatego, że jego dziewczyny zostały potrącone przez choroby weneryczne. Ale CIA stworzyła tam również biuro. Louis „Jolly” West, psychiatra, który był głęboko związany z MKULTRA (wiadomo, że przeprowadził wywiad z Lee Harvey Oswald Assassin Jackiem Ruby na krótko przed badaniem morderstwa Ruby), użył kliniki do rekrutacji badanych do jej badań LSD i młodzieży. Nazwał to miejsce „laboratorium przebrane za blok wypadku hipisowego”.
Ale West i Manson się poznali? O’Neill przyznaje, że nigdy nie znalazł dowodów ani zeznań, umieszczając Jolly West i Charlie Manson w tym samym pokoju. Ale ma dość Przeczucie Sugeruj, że Charlie nauczył się technik kontroli umysłu CIA.
Ponieważ nie ma na to żadnych dowodów na to, że Morris wypełnia dokument kilkanaście stycznych, zawsze sugerując, że znajduje nowe szczegóły i kąty – takie jak wykorzystanie kariery muzycznej Mansona i jak blisko Charlie naprawdę dostał umowę nagraniową. Dzięki swojej przyjaźni z Dennisem Wilsonem naprawdę jest piosenka Mansona „Case to Exite”, na albumie Beach Boys '1969, „20/20”. Prawda jest taka, że Manson miał śpiewający głos, aby poznać miękkie polecenie. Stranger Things Mog mogło się zdarzyć z tym, co ta ekscentryczna piosenkarka stała się hitem.
Ale kiedy producent muzyczny Terry Melcher przybył na Spahn Ranch, aby dać Manson przesłuchanie, Melcher lubił piosenki Charliego, ale powiedział: „Nie wiem, co z tobą zrobić”. Więc Charlie zbliżył się, ale nie wystarczająco blisko. I to była ważna motywacja do morderstw Mansona, pierwszej nocy, która miała miejsce w domu, o którym Manson myślał, był dom Terry’ego Melchera.
Ale przeszliśmy przez to wszystko. W „Chaos” Erol Morris podróżuje Manson Back-Alley, obecnie mieszając przyprawę teoretyzowania spisku. Oto człowiek o imieniu Bernard Crowe, który Manson zastrzelił (i źle zrozumiał, że zabił), ponieważ Charlie uważał, że Crowe był czarną panterą. Oto Susan Atkins, księżniczka wiedźmy i ratusz Manson Falfers, rozmawiający w starym wywiadzie o tym, jak ona i Tex Watson byli bardzo związani z Speed w noc morderstwa Sharon Tate (czynnik narkotykowy jest ważną częścią wyjaśnienia, w jaki sposób dziewczęta mogą zobaczyć „nierealne”). I oto teoria oferowana przez Bobby’ego Beausoleila w nowym wywiadzie dla Morrisa, że Charlie był tak paranoiczny, że obawiał się, że jeden z jego obserwujących został zgłoszony, więc zorganizował morderstwa, aby zapewnić, że wszyscy byli zbyt wspólnikami Snitcha.
I wreszcie, oto najbardziej szorstka teoria Toma O’Neilla: sposób, w jaki Vincent Bugliosi połączył całą wojnę wyścigową/mitologię Beatlesów „Helter Skelter”, w którym jednym z najbardziej błyskotliwy Sala sądowa kiedykolwiek widziała. „Chaos” sugeruje, że morderstwa Mansona były świetną fabułą, zorganizowaną z góry (przez CIA? Stan głębokiego? Nixon?), Aby zwrócić Amerykę przeciwko kontrkulturze. Nie wierzę w tę teorię przez sekundę, ale myślę, że istnieje sposób, który pozostaje wierny duchowi Charlesa Mansona: to czyste szaleństwo.
