Był rakietą, Keith Moon. Dosłownie. Pokoje niszczenia hoteli miały zaledwie połowę. Legendarny, że perkusista uwielbiał tworzyć zgiełk i rutynowo używał proszku flash, aby zapewnić, że zestaw znaków towarowych zespołu, który był przymocowany do końca występów na żywo z katastrofą.
Przy niesławnej okazji w Los Angeles, we wrześniu 1967 r., Księżyc przesadził, nawet ze względu na jego standardy. Nosił małą armatę z tak dużą ilością prochu, że wynikowa eksplozja, która wskazała prezentację mojego pokolenia, pozostawiła go z odłamkami płyt na ramieniu, spalił włosy Pete Townshend i, reputację, sprawiła, że strażnik Bette Davis.
Następnie, kiedy Harry Redknapp napisał w swojej autobiografii, że dzielenie się pokojem z Peterem Knowlesem na obowiązku młodzieży w Anglii było „jak odnosić się do Keitha Moon”, namalował bardzo żywy wizerunek byłego -Wolverhampton Wanderers.
„W czasach gry był szalonym” – przypomniał sobie Redknapp. Był znany jako żarty. Oszalał mnie. Naprawdę się do niego utknąłem, ponieważ nikt inny nie chciał podzielić się swoim pokojem.
Był dziki. Flash też. Usiadł na piłce lub pokonał swojego człowieka i celowo wrócił i pokonał go ponownie. Pamiętam, jak otrzymał George’a, który lepiej wydalił, potykając się o jego własne stopy.
W tym ostatnim szczególe jest ironia, ponieważ była to najlepsza, legenda zmarłego Manchesteru United, powszechnie uważana za jednego z największych graczy, jakie kiedykolwiek wyprodukowała gra, z którymi Knowles był najczęściej porównywany.
To świetne twierdzenie, ale ci, którzy widzieli, jak Knowles grają na szczycie lat 60., pozostają nieelastyczne, porównanie było uzasadnione.
„Ludzie zapominają, że był bardzo, bardzo wyjątkowym graczem” – pamięta później obrońca późnych wilków, Frank Munro. „W tym czasie mieliśmy dobrą drużynę, a on był prawdopodobnie najlepszym graczem. Gdyby grał, myślę, że wygralibyśmy rzeczy.
Peter Knowles zatrudnił wilki w 1962 roku i wystąpił 174 występy, strzelając 61 bramek i pobudzając zainteresowanie transferu Billa Shankly’ego – przed przejściem na emeryturę w wieku 23 lat
Knowles był znany ze swoich umiejętności rtęci i wyświetlania, ale także ze względu na przewagę konkurencyjną. Tutaj widzi, jak skarci zmarłego sędziego Normana Burtenshaw w meczu przeciwko Spurs
Knowles przybywa na stadion Wembley na Międzynarodowe Zgromadzenie Świadków Jehowy w 1969 roku. Jego zaangażowanie w ruch ostatecznie doprowadziło go do opuszczenia piłki nożnej
„Był dobrym kołkiem piłki, miał dwie dobre stopy i mógł uderzyć piłkę bardzo czysto. Zdobył wiele bramek i miał z tym inteligencję – był jednym z tych graczy, którzy, kiedy przeszedł przez bramkę, naprawdę sobie wyobrażałeś.
Nikt go nie wyobrażał, aby uciec od gry w wieku 23 lat, aby zostać świadkiem Jehowy. Jednak dokładnie tak się stało we wrześniu 1969 r., Siedem lat po przybyciu Knowlesa do Molineux jako utalentowanego, ale nastolatka Callow. Nawet dla syna gracza Rugby League Trinity Trinity był to najbardziej mało prawdopodobny konwersje.
Wypełniony pułapkami sukcesu pola, Knowles miał wszystko w oczach wielu obserwatorów. Pieniądze. Wizualny. Sława. Twoje inicjały wybite obok samochodu sportowego Triumph Spitfire White Triumph. Pragnące oczy legendarnego menedżera Liverpoolu, Billa Shankly’ego. Bardzo prawdziwa perspektywa miejsca w drużynie Pucharu Świata Alf Ramsey w 1970 roku. Co jeszcze zostało założone, czy ktoś mógłby chcieć?
Dla Knowlesa odpowiedź na to pytanie miała miejsce, gdy odpowiedział na drzwi wkrótce po poślubieniu swojej żony Jean. Został przyjęty przez świadka Jehowy, który przedstawił się Ken.
Knowles, potwierdzony ateista, który doznał podwójnej niszczycielskiej żałoby w wieku 11 lat, kiedy jego ojciec i młodsza siostra zmarli w ciągu dwóch tygodni od siebie, byli natychmiast sceptyczni.
Zapytany, czy wierzy, że Bóg prowadził wszystko, jego odpowiedź była stanowcza. 'Nigdy!’ Odpowiedział, zanim wyjaśnił Kena, jak się czuje.
„Mój ojciec był popularnym i szanowanym mężczyzną, zaledwie 42 lata, kiedy zmarł na raka”, Knowles później Powiedział do stróża magazynu religijnego. Wciąż pamiętam falę goryczy, która odeszła ode mnie, gdy byłem z jego grobowcem.
– Zaledwie dwa tygodnie później zmarła moja młodsza siostra. Moja matka miała złamane serce. I nie mogłem zapomnieć, jak, jako 11 -letni chłopiec, wspiąłem się po schodach z martwym dzieckiem w ramionach i leżałem na łóżku. Dlaczego te rzeczy się wydarzyły? ’
Knowles powiedział, że odwiedzanie Wembleya na wydarzenie świadka Jehowy dało mu „wyjątkową szansę na skontrastowanie opatrunku garderoby z duchem rodziny konwencji”
Były prezydent Wolverhampton Wanderers John Ireland po lewej, porównuje mecz meczu z finałem Pucharu Anglii z 1893 roku, w którym Wolves pokonał Everton
Knowles, prawda, gratuluje kolegi z drużyny Jima McCalliog za bramkę podczas meczu z Spurs
Dyskusja, która nastąpiła, wzbudziła ciekawość Knowlesa i jego żony. Uczestniczyli w lokalnym spotkaniu Królestwa Hall i zaczęli studiować Biblię.
Podczas kolejnej zwierząt przedsezonowych po Stanach Zjednoczonych, w której Knowles i jego koledzy z drużyny Wolves grali w Kansas City Spurs w ramach inicjatywy promującej North American Football League, uczestniczył w spotkaniach lokalnych świadków Jehowy. Później zastanowiłby się: „krytyczny moment w moim duchowym postępie”.
Piłka nożna jest często porównywana do religii; Dla Knowlesa okazało się to bramą do zupełnie dosłownej formy wiary. Punkt fleksji przyszedł z wizytą na stadionie Wembley po powrocie do domu – nie oglądać piłki nożnej, ale aby wziąć udział w międzynarodowym zgromadzeniu świadków Jehowy.
„W tym tygodniu nigdy nie zapomnę, ponieważ oprócz uczestnictwa w moim pierwszym zgromadzeniu musiałem również zagrać w trzy mecze piłkarskie” – powiedział Knowles. „Oto wyjątkowa okazja do kontrastowania atmosfery garderoby z duchem rodziny konwencji.
„Spojrzałem na tłumy na meczach, w których grałem i porównałem je z 82 000, którzy uczestniczyli w konwencji świadków Jehowy w niedzielę. W tym tygodniu zabrał do mnie bardzo prawie o ogromną różnicę, która istniała między gwiazdorskim życiem piłki nożnej a boskim oddaniem.
Podkreślone przez fanów za ich wyczyny na boisku, gdzie ich oczywiste prezenty były poparte sekwencją bojową, która często prowadziła do problemów dyscyplinarnych, Knowles coraz bardziej zdawał sobie sprawę z napięcia między swoim zawodem a zasadami.
„Wielu w tłumie traktowało mnie prawie jak boga” – wspominał. „To była forma bałwochwalstwa i wiedziałem, że to złe”.
Knowles był często porównywany do George Best, legenda zmarłego Manchesteru powszechnie uważana
Knowles przedstawiony z żoną Jeanem pod koniec lat 60. XX wieku.
Knowles rozpoczął jednak nowy sezon w kształcie sezonu, oznaczając w każdym z pierwszych trzech meczów. Kiedy więc zwrócił się do menedżera klubu, Bill McGarry, aby poinformować go, że planuje wyjść z gry, nikt nie potraktował go poważnie.
„Wszyscy byliśmy w szoku, kiedy usłyszeliśmy, ponieważ było to całkowicie poza charakterem” – powiedział obrońca Wolfa Frank Munro. „Zawsze był mały jack-lad. Właśnie kupił nowy samochód sportowy MG i umieścił swoje imię. Wydawało się to tak mało prawdopodobne.
Jednak zgodnie ze swoim słowem Knowles zstąpił w tunelu po remisie 3-3 z Nottingham Forest 6 września 1969 r. I nigdy nie wrócił – w przeciwieństwie do nadziei swojego menedżera.
„W odniesieniu do Petera Knowlesa wciąż mam nadzieję, że jest szczęśliwe zakończenie” – napisał McGarry w swoich programach do gry leśnej. „Twój sprzęt szkoleniowy zostanie zaprezentowany jak zwykle w poniedziałek rano i mam nadzieję, że tu jest”.
Knowles nie pojawił się, a kiedy tygodnie zwróciły się do miesięcy i lat, a umowy wysłane do Knowles nadal nie zostały zwracane, było jasne, że nigdy nie wróci.
Wolves, który przez 12 lat utrzymywał swoją rejestrację, nie był skłonny zrezygnować z nadziei jako fanów klubu.
„Jako 12 -latki -Zmierzony chłopiec, byłem jednym z tysięcy nie w stanie zaakceptować faktu, że Knowles nigdy nie wróci” -napisał historyk i autor Clive Corbett. „Peter opuścił grę i nigdy nie wrócił, ale od tego czasu pozostawił wrażenie, które zniknęło bardzo niewiele w ciągu pięciu dekad”.
Odejście napastnika było nie mniej odczuwalne wśród jego kolegów z drużyny – w tym pomocnika Kenny’ego Hibbitta, który dzielił się z Knowles przez zaledwie 20 minut w swoim debiucie klubowym, ale pamięta zawodnika, który wyróżniał się tak bardzo, że to przerażające.
„To, co zrobił z piłką i policzkiem, który pokazał, było niesamowite” – powiedział Hibbitt. Zakręcił piłkę, która przedostała się przed nią, że odeszła od niego.
„Jego znacznik myślał, że stracił inaugurację i szedł za nim, ale to był obrót, który Piotr położył go na piłkę, po prostu wrócił do niego, jakby był elastyczny i roześmiał się, gdy uciekł z piłki. To był czysty geniusz.
„To prawda, był arogancki, ale miał niewiarygodną charyzmę i pewność siebie, której nigdy wcześniej nie widział lub od tego czasu. Był wyjątkowy, artysta, a gra potrzebuje więcej graczy takich jak on. Wilki i Anglia straciły świetnego piłkarza, który wydychał całkowitą klasę.
Jak na ironię, bezczelne dary, które tak dobrze sprawiły, że Knowles również poinformowały decyzję o poddaniu się. Ani jego charyzma, ani przewaga konkurencyjna, jaką przyniósł na boisko – „Znam osobowość, jaką mam, talent, który mam, że kiedyś mógłbym złamać czyjąś nogę” – argumentował trzy miesiące po poddaniu się – były zgodne z jego przekonaniami.
Knowles jest mniej powszechnym życiem; Oddanie ich przekonań i zadań obejmujących dostarczanie mleka, czyszczenie okien i pracę w magazynie. Oprócz powiązania butów z referencjami byłych towarzyszy zespołu Ted Farmer, Munro i Hibbitt, nigdy nie oglądał się za siebie.
„Kiedyś chodziłem na boisko i naprawdę upewniłem się, że jestem centrum atrakcji” – zastanawiał się Knowles w późnych latach 70 -tych. To nie tylko kwestia gry, lubią robić rzeczy niezwykłe.
„Gdybym grał w Wolves, naprawdę upewniłbym się, że zrobiłbym coś niezwykłego – a kiedy patrzę wstecz na niektóre z tych rzeczy, czasami mnie to zawstydza”.
Inni patrzą wstecz z poczuciem żalu za to, co przegrało z grą. To i podziw nie połączone przez człowieka, który zdeponował wiarę przed chwałą.
