Muzyka wiejska Beyoncé celebrowana przez czarnych artystów

Tanner Adell Zakochał się w młodej muzyce country.

Dorastała, dzieląc swój czas między Los Angeles i Star Valley, WY, który stworzył silny kontrast – ale to właśnie styl życia kraju, a konkretnie muzyka, która utrzymywała jej serce. Ademors pamięta zakochanie się w Keith Urban, kiedy uruchomił „Someone Like You”. I każdego lata, kiedy ona i jej matka wyjechali, aby wrócić do Los Angeles z Star Valley, usiadła na tyłach samochodu i „po prostu cicho płakała mi oczu, kiedy zaczęliśmy tę podróż z powrotem do Kalifornii” – wspomina.

W dzisiejszych czasach Adell jest gwiazdą rosnącej muzyki country. A w Grammy 2 lutego była częścią momentu hydrograficznego dorzecza dla czarnych kobiet w gatunku – Beyoncé przeszła historię jako pierwsza czarna kobieta, która wygrała album roku dla swojego country album „Act II: Cowboy Carter”, który Adell został przedstawiony w powtórce gwiazdy „Blackbiird”.

W rzeczywistości kariera Adella starała się z innymi czarnymi kobietami w kraju od czasu premiery „Cowboy Carter” marca 2024 r., Która wygrała również najlepszy album roku. Ale rok temu wejście Beyoncé do kraju było nieco kontrowersyjne. Po stacji radiowej Oklahomy odmówiła zagrania Beyoncé, ponieważ „It’s A Country Music Station”, internetowy uprobe przekonał stację do odwrócenia jej decyzji – i zapaliła większą rozmowę wokół włączenia do tego gatunku.

19 marca 2024 r., Kiedy Beyoncé ogłosiła „Akt II: Cowboy Carter” zostanie wydany później w tym miesiącu, otworzyła, co to znaczy być czarną kobietą w kraju Post na Instagramie. „Ten album spędził ponad pięć lat. Pochylił się głębiej w historię muzyki country i studiował nasze bogate archiwum muzyczne. Życie edukacyjne w naszej historii muzycznej” – napisała. „Krytyka, z którą się spotkałem, kiedy wszedłem do tego gatunku, zmusiła mnie do zwiększenia ograniczeń, które zostały we mnie umieszczone. Akt II jest wynikiem rzucenia wyzwania i poświęcenia mojego czasu na zginanie i mieszanie gatunków w celu stworzenia tego rodzaju pracy”.

W przypadku innych czarnych artystów, takich jak Adell, poszukiwanie muzyki country zwykle wykracza poza trudność, która może wynikać z przemieszczania się ich tożsamości w gatunku zdominowanym przez białych mężczyzn. Jak mówi: „Muzyka country jest taka, jak się czujesz, to twoja historia, to część ciebie”.

To samo dotyczyło Kennedy Tiera – który pojawia się również w „BlackBiiird” – kiedy zaczął pisać piosenki w szkole średniej. Była wtedy wielką fanką Taylor Swift i po prostu upadła, by wyrazić się przez gatunek. „Zawsze mówię, że nie czuję, że znalazłem muzykę country, czuję, że muzyka country mnie spotkała”, mówi PS. „Kiedy zacząłem tworzyć muzykę, właśnie zniknąłem z tego powodu. Pisałem to, co działo się wtedy, co było dramatem chłopca. I zakochałem się w wszystkich rzeczach w muzyce country i po prostu ją pogrążyłem”.

Siedem lat temu przeprowadzka do Nashville było „wielką sprawą” dla Kennedy’ego pod względem budowania kariery: „Wszyscy powiedzieli mi, że jeśli chcesz być w muzyce country, musisz być w Nashville”. Kiedy tam dotarł, było zaskoczone, że była tak mile widziana przez innych ludzi w branży, co niekoniecznie zdarza się wszystkim, biorąc pod uwagę, jak mocno może być miasto. „Byłem bardzo wdzięczny i błogosławiony, że od samego początku poznałem tak wielu ludzi, że otworzyli dla mnie drzwi, nie pytając niczego w zamian” – mówi Kennedy.

Dla Adella trzy lata temu przeprowadzka do „Country of Country Music” było ogromne w promowaniu jego kariery. I niezbędna część tego znalazła społeczność innych czarnych kobiet. „Och, mamy czat grupowy” – żartuje. „Jesteśmy bardzo korzystni i myślę, że czasami ludzie próbują nas zidentyfikować, a nawet aresztować przeciwko Beyoncé, ale nie dostaniesz tego ciała ani dramatu”.

Ale chociaż ci artyści byli w stanie promować silną społeczność w Nashville, nie jest tajemnicą, że muzyka country boryka się z rasizmem i seksizmem. Artyści na szczycie list przebojów, takich jak Jason Aldean i Morgan Wallen w zeszłym roku, uzbrojony rasizm jako narzędzie marketingowe, Przez NPR. W 2023 r. Maren Morris powiedziała, że ​​z niektórych z tych powodów dystansuje się od gatunku. „Po latach Trumpa uprzedzenia ludzi były na pełnej wystawie”. Powiedziała Los Angeles Times. „Po prostu ujawniło to, kim naprawdę byli ludzie i którzy byli dumni z bycia mizoginistami, rasistami oraz homofobicznymi i transfobicznymi”.

Ale w rzeczywistości czarni artyści zawsze byli częścią tego kraju. Jak Prana Supreme Diggs – która przedstawia się z matką, Tekitha, jako Jeden z duetów -Diz: „Czarni Amerykanie, znaczna część naszej historii jest zakorzeniona na południu. Kraj jest częścią tkaniny czarnej kultury, takiej jak hip hop”.

Diggs dorastał w Kalifornii, obserwując swoją matkę, piosenkarkę klanu Wu-Tang, prowadzącą Jam Sessions w jego domu. Od czasu, gdy była nastolatką, chciała przedstawić się profesjonalnie z matką, ale dopiero na początku pandemii naprawdę zaangażowali się w projekt wspólnego kraju.

W przypadku Diggsa nie było nic oprócz emocji, odkąd Beyoncé ogłosiła „Cowboy Carter” po raz pierwszy w ogłoszeniu Super Bowl w zeszłym roku. Diggs natychmiast pobiegł do komputera, aby wysłuchać piosenek. „A po drugie, gdy pojawił się instrumentalna„ Teksas Hold ”w„ Och, o mój Boże, dzieje się ” – mówi. „W końcu tu jesteśmy”.

Tekitha poczuła to samo. „W społeczności czarnej i wiejskiej naprawdę potrzebujemy mistrza” – mówi. „Potrzebujemy kogoś, kto może wysadzić drzwi i rozpoznać, że nasz głos jest ważny w tym gatunku”.

A dzięki zwycięstwom Grammy Beyoncé jasne jest, że czas czarnych kobiet został całkowicie rozpoznany za ich wkład w ten gatunek. „Jestem bardzo wdzięczny, że Beyoncé wkracza w ten gatunek i zabiera ze sobą całą tę publiczność” – mówi Kennedy. „Mam nadzieję, że przyniesie to niektórych artystów, którzy byli w mieście od dłuższego czasu i szlifują go. Nie sądzę, że jest ktoś lepszy niż Beyoncé”.

Lena Felton (She/Ela) jest dyrektorem ds. Starszych treści PS, gdzie nadzoruje historie, projekty specjalne i treści tożsamości. Wcześniej była redaktorem Washington Post, gdzie poprowadziła zespół obejmujący problemy z płcią i tożsamością. Pracuje w dziennikarstwie od 2017 roku, kiedy jej koncentrowała się, pisała, edytowała i podnosząc historycznie pod względem głosów. Lena pracowała dla Atlantic, InStyle, więc idzie więcej.