W 1956 roku aspirujący młody aktor o imieniu Gene Hackman dołączył do Pasadena Playhouse w Kalifornii, starając się znaleźć drogę do pola, z którym był zafascynowany od dzieciństwa. Hackman, urodzony w 1930 roku, służył już pięć lat w ciele Marines, a następnie skoczył do Nowego Jorku, Florydy, Illinois i innych miejscach bez większego szczęścia. Jego dobrym przyjacielem w Pasadenie był kolejny ambitny artysta, Dustin Hoffman; Razem głosowali na „mniej prawdopodobne, że odnieśli sukces” przez swoich kolegów przed umyciem i powrót do Nowego Jorku, aby spróbować zarysować życie. Nawet w wieku 26 lat cechy hackbble Hackmana oznaczały, że wyglądał najdalej od idola znaku – wydawał się w najlepszym razie małym graczem.
Ale w ciągu następnych 50 lat Hackman stałby się największą, najfajniejszą i lądową gwiazdą tego, co jest obecnie znane jako New Hollywood: człowiek, który zdefiniował pokolenie ruchów lepiej niż ktokolwiek inny.
Władze Santa Fe w Nowym Meksyku ogłosiły dziś rano, że Hackman zmarł w wieku 95 lat (jego ciało znaleziono wraz z żoną i jednym z jego psów; więcej szczegółów, chociaż nie podejrzewa się, że jest brudny. W latach 60. Hackman ukończył małe utwory i role teatralne dla pracy w celu uzyskania uwagi na wsparcie wsparcia. Bonnie i ClydeZdobywając swoją pierwszą nominację do Oscara w 1968 roku. Cztery lata później siłownia wymieniłaby go dla najlepszego aktora Połączenie francuskieW którym jego praca jako nowojorskiego funkcjonariusza policji, Jimmy’ego „Popeye” Doyle, charakteryzował ziarno prawdziwego świata, które przyniósł na srebrny ekran.
„Doyle to zła wiadomość – ale dobry policjant” Połączenie francuskiePlakat ryknął. Hasło umieszczało publiczność zamiast niesubornowanego i swobodnie fanatycznego alkoholika, który podwaja zasady policji w Nowym Jorku w poszukiwaniu korytarzy narkotykowych. Film reżysera Williama Friedkina – który również wygrał najlepszy film – był częścią moralnie złożonej fali narracyjnej, która umyła się pod koniec lat 60. XX wieku. Bonnie i Clyde służył jako jeden z pierwszych przykładów ruchu; Jego graficznie brutalny anty -teroizm zszokował i zachwycił nową generację widzów. Wówczas – stosunkowo nieznany hackman grał Bucka Barrow, starszego brata starszego brata Warrena Beatty’ego Clyde’a. W tym momencie Hackman był bardziej niezwykły jako aktor sceny, ale ukradł wszystkie sceny, które miał najlepiej ustanowione gwiazdy filmowe, oparte na brutalności z jego teksturowaną i urzekającą pracą.
Bonnie i Clyde Otrzymał nominacje do Oscara, w tym aktor wsparcia dla hackmana, i stracił większość z nich. Jednak Hackman nadal zbierał wspierające części mięsistych, zapewniając kolejną nominację do Oscara w latach siedemdziesiątych Nigdy nie śpiewałem mojego ojca. Z Połączenie francuskie W 1971 roku skoczył, aby pożądać statusu bohatera. Do tej pory gusta Akademii osiągnęły rozszerzony wpływ Nowego Hollywood, zmiana, którą zdawało się mówić pięć zwycięstw w Oscara. Hackman był teraz literem A w wieku 41 lat, chociaż typ, który na szczęście grał złoczyńcę lub zrobił scenę i wypełni poważnych liderów. Był aktorem z bardzo małym ego na ekranie, nawet jeśli zyskał reputację trochę poszarpany na planie.
W latach 70. miał kilka niezapomnianych zwrotów akcji: w filmie katastrofy Przygoda PosejdonaKomedia drogowa Strach na wróble (Oprócz współczesnego Al Pacino w podobny sposób) i cudownego neo-noir Ruchy nocnektóry poznał go z Bonnie i Clyde Dyrektor Arthur Penn. Był także łupkiem człowieka ze stali, Lex Luthor, w Christophera Reevesa Nadczłowiek Franczyza roli, którą zwrócił w dwóch sekwencjach, podkreślając, że Hollywood postrzegał go jako twardego faceta. Być może najlepsza wydajność ekranu zawsze była w 1974 roku RozmowaFrancis Ford Coppola Mistrzowskie poszukiwanie paranoi. Hackman zmniejszył cały swój odważny urok, aby uwzględnić ekspert nadzoru walczył, ponownie wykazując zręczną zdolność adaptacyjną na początku swojej kariery.
Ale aktor otrzymał kolejną szansę na zapamiętanie Hollywood – i siłownię – jak elektryzująca może być osobowość jego ekranu. Twoja kolej w domu 1992 Nie pobity Podobnie jak „Little Bill” Daggett, dyktatorski szeryf, który uderza w szefów starzejących się prawa Clinta Eastwooda w dni śmierci Wild West, zdobył Hackmana drugiego Oscara; W następnym zachodnim renesansie zarezerwował role w takich filmach GeronistycznyTak, Wyatt EarpI Szybki i umarli. Przeszedł jednak przeciwko typowi z lat: w Bądź krótkiPorzucił całą swoją męską arogancję, aby przedstawić nieudanego reżysera filmowego; I był fantastyczny jako zdezorientowany heteroseksualny człowiek z anarchicznej komedii Mike’a Nichola Klatka.
Trzy najlepsze występy Hackmana w wyniku jego kariery były przykładem wysokości tej wszechstronności, nawet gdy kończył. W Maré CarmesimOpinia reżysera Tony’ego Scotta na temat thrillera w zimnej wojnie, aktor zgodził się z Denzelem Washingtonem w okrętach podwodnych, żucie krajobrazów i paleniu cygar ze spokojnym spokojem. Był doskonały w pisarze reżysera Davida Mameta Napaść Jako trudny, bezsensowny złodziej, który według dialogu Mameta był „tak fajny, kiedy idzie spać, mówi mu owca”. A w niektórych z jego największych prac na ekranie wszechczasów hackman przedstawił kwas i urażony patriarchę dramatu Wesa Andersona The Royal Tenenbaums. Ta rola uchwyciła cały ironiczny urok i mysantropijne odwołanie w ramach charakteru Debonaira, którego wieloletni człowiek nigdy wcześniej nam nie pokazał. (Wygrał ostatnie trofeum dla najlepszego aktora za jego wysiłki na Złotym Globku.) Po prawie pięciu dekadach aktor nadal był w stanie zaskoczyć.
Hackman wycofał się z aktorstwa wkrótce potem Tenenbaums; Twoje ostatnie kredyty to thriller prawny Little rozważany Jury (2003) i zła komedia Cóż -inding to Mooseport (2004). Nawet jego przejście na emeryturę zdawało się odzwierciedlać jego podejście do działania jako robotnik i abstynencja od celebrytów: otworzył w Santa Fe, gdzie będzie widziany w mieście pompującym gaz lub od czasu do czasu zabierając jedzenie. Spędził sznur, pisząc powieści historyczne i unikając centrum uwagi. Dziwne szczegóły jego śmierci pozostają do tej pory tajemnicą, ale życie Hackmana żyło w cichym wyzwaniu sławy Hollywood i zwężeniu celebryty. Logiczne jest, że ich ostatnie lata nie byłyby inaczej.
