Co Shakespeare dobrze to ma w NPPT

.. Od dawna jest rozumiana jako gra w rasie, miłości i zazdrości. Ale jest to także utwór o żołnierzach eksperymentujących z tym, co nazywamy stresem posttrraumatycznym. W marcu 1947 r. Sędzia Harry Stackell z sądu hrabstwa Bronx tak wiele pomyślał, gdy nakazał Victora Vigotsky’ego do stosunkowo krótkiego wyroku więzienia. Vigotsky, 23 -letni weteran, który powrócił z II wojny światowej po czterech latach walki w Europie, był przekonany, że jego młoda żona Gloria była niewierna. Zabił ją z nią pistolet kalibru .45 ”W zazdrosnym ataku. „Kiedy policja przybyła na miejsce, Vigotsky” był oszołomiony i najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy, że jego żona nie żyje. New York Times artykuł. Asystent prokuratora, który szukał dłuższego wyroku więzienia, zakwestionował, że „nie było tu iago, aby rozpalić zazdrość w umyśle Othello”.

Sprawa Vigotsky’ego przyszła mi do głowy podczas mojego czasu jako konsultant Szekspira dla Kenny’ego Leona Othello, Nowa adaptacja Broadwayu, w której PTSD ma kluczowe znaczenie dla fabuły. W obserwowanym scenariuszu, takim jak „The Next Future”, Othello (Denzel Washington), Iago (Jake Gyllenhaal), Cassio (Andrew Burnap) i Emilia (Kimber Elaine Expand) są testowane przez amerykańskie morskie w bitwie. Othello pamięta, że ​​senatorowie zgromadzili się w Wenecji, którzy mają zamiar wysłać go na nowy front, który od jego młodości był zaangażowany w walkę. Kiedy później w sztuce cierpi z powodu napadu padaczkowego, cena, którą zapłacił za to życie, jest jasna. Emilia i Desdemona (Molly Osborne), żonaty z traumatycznymi żołnierzami, zapłacą swoje życie. Produkcja przyjmuje ten aspekt historii Szekspira: pogłębianie zrozumienia wojska przez obsadę i PTSD Christophera Wolfe, urządzonego absolwenta West Point, który służył w Iraku, został zatrudniony jako konsultant wojskowy. Inni weterani znali PTSD rozmawiali z obsadą, w tym Markiem „Ranger” Jonesem, który był doradcą dowódcy dowództwa Operacji Specjalnych Armii USA, i emerytowany generał Nadja West, były supersja generała armii amerykańskiej.

Niektóre zabiegi Szekspira – w tym wpływowy film Laurence Olivier Henry V.– Wymień pierwszą publiczność dramaturga jako radośnie radosnych elżbietańczyków, przekazując teatr globu. Nie byłoby tak w przypadku tych, którzy poszli zobaczyć swoją ostatnią tragedię, Otelo.

Koszt tej wojny był wysoki: około 30 000 angielskich, słabo wyposażonych i słabo wyszkolonych, zostało zaokrąglonych, niektóre z nich wyrwały się z kościołów i gier, i zostały wysłane, aby dołączyć do sił brytyjskich w Irlandii. Tysiące z nich zginęło tam, wraz z znacznie wyższymi stratami wśród irlandzkich mężczyzn, kobiet i dzieci, w dziewięciu latach wojny, która została wygrana dopiero po tradycyjnych strategii wojskowych, aby głodować Irlandczycy do poddania się. Okrucieństwa obejmowały doniesienia o odciętych głowach uznanych za trofea.

Usługa weteranów powracających z Anglii była niestety nieodpowiednia. Nowa postać zapasowa zaczęła lądować na etapach Elisabetan w kawałkach Święto szewcowe: Weteran okaleczonej i gorzkiej walki. Publiczność wiedziała, co jest zagrożone, kiedy w Szekspira’s PerylessPostać pyta: „Co byś mi zrobił? / Idź na wojny, ty, gdzie mężczyzna mógłby służyć siedmiu lat za utratę jednej nogi i nie miałby wystarczającej ilości pieniędzy, aby kupić drewno?”

Wpływ demobilizacji rozciągał się na każdy zakątek Anglii, w tym Stratford-upon-upon-upon-upon-Upon, który bezskutecznie poprosił rząd o „ulgę” z obowiązku wsparcia „One Lewis Gilbert, okaleczonego żołnierza w Irlandii”. Nie wiemy, jak Gilbert, rzeźnik z zawodu, był przed powrotem do domu, ale po powrocie z Irlandii został oskarżony o włamanie się do lokalnego sklepu i śmiertelnie dźgnął sąsiada. Teraz prawdopodobnie oznaczylibyśmy to, czego doświadczył Gilbert jako PTSD.

Przeczytaj: Szekspir pisał wnikliwie o kobietach. Nie oznacza to, że był jednym.

To nie było jedyne źródło traumy, które OteloPierwsza publiczność musiała się naliczyć, ponieważ koniec wojny w Irlandii wiosną 1603 r. Zbiegał się z straszliwym wybuchem dżumy. Kiedy spadł rok później, zmarło około 30 000 Londynu (jeden na sześć), a być może kolejne 30 000 lub więcej zostało zarażonych, ale udało się przetrwać. U szczytu pandemii ponad 3000 Londynu zmarło w ciągu jednego tygodnia. Trudno zrozumieć horrory życia z nim. Hit szkodnika był zamknięty w twoim domu (i słowa Pan litość nad nami zostały namalowane przy drzwiach). Osoby złapane uciekające z kwarantanny z widocznymi ranami zarazy były poddawane egzekucji. Ciała zrzucono do masowych grobów. Władze obywatelskie nie dowiedziały się, co spowodowało zarazę, ale wiedzieli, że tłumy ją rozprzestrzeniają, więc nakazali zamknięcie kin, gdy ośmielono, że osiągnęła ponad 30 tygodniowo. Pechiouse w Londynie zostaną ponownie otwarte dopiero w kwietniu 1604 r. Otelo Po raz pierwszy wystawiono publicznie.

Ten termin PTSPT Wszedł do słownictwa dopiero na początku lat osiemdziesiątych, po wojnie w Wietnamie. Poprzednie wojny miały do ​​tego swoje własne nazwiska: BitwaTak, Serce żołnierzaTak, Nerwica wojennaTak, Shoc Shock. Szekspir był wystarczająco znany ze swoimi objawami, aby opisać je w przemówieniu, w którym wygłasza Lady Percy Henrique IV, część pierwszaNapisane około 1597 r., Kilka lat w wojnie w Irlandii. Pyta męża walki, Hotspur, który go dotyka:

Descemona, podobnie jak Lady Percy, musiała poradzić sobie z mężem, który żył życiem żołnierza. Othello informuje, jak spędził swoje lata „w dziedzinie odwiedzeń, / i niewiele tego wielkiego świata mogę mówić, / więcej niż odnosi się do grillowania i bitwy”. Iago walczył obok niego i „zobaczyłem armatę, / kiedy eksplodował swoje szeregi w powietrzu, / i, podobnie jak diabeł, jego własne ramię / spuchnięci własnego brata”. Jak mowa Lady Percy, Otelo Przejdzie przez różne objawy tego, co dziś można opisać jako PTSD, w tym obawy Othello; ich gniewne eksplozje, paranoja i depresyjne myśli; oraz jego skłonność do przemocy domowej i samobójstwa.

W ostatnich latach producenci i reżyserzy starali się uchwycić to, co musi mieć podobne do utworów Szekspira w swoich dniach: oryginalna wymowa i kostiumy, gry zbudowane tak, aby wyglądały jak świat zewnętrzny. Istnieją jednak inne mniej wyczuwalne cechy gier, w tym zbiorowe doświadczenie ostatniej wojny i pandemii. Szekspir zrozumiał, co rozmawiał ze swoimi czasami; Wiedział również, że ci, którzy ostrożnie powrócili do globu, ponownie otworzyli się, aby zobaczyć, jak jego nowy utwór rozpoznałby traumę w centrum tragedii Othello.