Recenzja „The Hogys of Curtis Mayfield”: nieodparte świętowanie

Na początku „Składniki Curtis MayfieldOna, 27 -letnia gwiazda R&B Pop, która wyreżyserowała film i pojawia się w nim jako ankietera i przewodnik, oferuje odkrywczą obserwację na jej temat. „Curtis Mayfield”, oświadcza, „jest jednym z największych wszechczasów. A ludzie nawet nie wiedzą. „

Zgadzam się z nią w obu aspektach. Osiągniemy najlepszą rzecz wszechczasów w czasie, jeśli niewiele wiesz o Curtis Mayfield i chcesz szukać go jako jednego z najlepszych, polecam po prostu udać się na YouTube i nazwałby najbardziej niezwykłą wersję dziewięciominutowego albumu). Jest zbudowany wokół jednego z tych rowków, które są naprawdę epickie i naprawdę transportujące: zsynchronizowane rogi, tańczące bas, szybko uderzająca gitara, którą tylko w połowie się rejestrujesz (myślałem Romans i, bardziej niż w tym, Mayfield śpiewa o nowym świecie, w którym Czarni mogli poczuć wolność i mobilność tak dużą, że było zniechęcające – przesłanie wyzwolenia, że ​​piosenka w jakiś sposób zawiera cudownie Trzy mniejsze akordyJakby zostały wybrane, w bardzo harmonijnych, między tragedią przeszłości a obietnicą przyszłości. To po prostu jedna z najlepszych piosenek, jakie kiedykolwiek nagrano.

Jeśli tak jest, dlaczego ludzie … nawet nie wiedzą? Curtis Mayfield nie był niejasną postacią. He was a star of his time, gaining acclaim and popular success, first with impressions, his adjacent vocal trio of Mel-Motown, Mel of the 1960s (his single of 1965 „People Get Ready” was appointed by Martin Luther King Jr. as the Anthem of the Civil Rights Movement), then the Stones, when the Moving, when the civil rights movement, when the movement of civil rights, when the movement of civil rights, when the movement of civil rights, when the movement of civil rights, when Wiek 70 lat, kiedy film, kiedy porusza się, że ruchomy kamień, który jest kamieniem, kiedy film, kiedy film, który jest kamienny, podczas poruszania stona, podczas poruszania się, poruszając się, co jest poruszające się. „Curtis” i ścieżka dźwiękowa z 1972 r. Do „Super Fly”, jednej z najbardziej niezatartych ze wszystkich ścieżek dźwiękowych filmowych (takich jak piosenka „Saturday Night Fever”, jest praktycznie filmem samym w sobie – i jeśli coś lepszego niż „Super Fly”).

Myślę jednak, że tak naprawdę oznacza to, że jeśli Curtis Mayfield jest rozpoznawany jako wielki artysta, nie jest uważany za taki, jaki powinien być, jako gigant. Jako pionier dźwięku i wibracji lat 70., których wpływ był niemożliwie wielki. Dokumentacja stwierdza, że ​​„Curtis”, album wydany z protestem społecznym, został wydany przed „What’s On” Marvina Gaye’a, Sly and Have aing On „From Stevie Wonder’s Family Stone, który jest uważany za trzy albumy formatywne Black Social Protest. Rolling Stone Niedawno wybrał „to, co się dzieje” jako najlepszy rekord wszechczasów i czy się z tym zgadzasz (jest tam trochę miejsca na debatę), argumentowałbym, że „Curtis” jest jeszcze bardziej transcendentnym albumem. To jest poziom realizacji, o której mówimy.

I to nie zaczyna mierzyć, w jaki sposób wyobraźnia duszy Mayfielda rzuciła jego cień tak odmiennych dźwięków jak bujna romantyczna melancholia duszy Filadelfii (co, jak powiedziałbym, umieścił stół), elegancja Chic lub Falsetto Falsetto. I chociaż Mayfield nie postanowił zostać artystą disco, jego smaki są wszędzie.

Dlaczego więc nie pomyślał o tych terminach większych niż życie? „Składniki Curtis Mayfield nie są podobne do innych dokumentów muzycznych – jest ono skonstruowane jako seria rozmów między nią a garstką muzyków i artystów, którzy popierają wpływ geniuszu Mayfielda (Dr. Dre, Maxwell, Mary J. Blige, John Legend i inni). Jednak film ma wiele zdjęć z plików Mayfield, które chcesz zobaczyć: klipy koncertowe, „Soul Train” i „Hullabaloo”. A to, co się pojawia, to fascynujący sposób, w jaki twój wygląd i osobowość po prostu nie pasowały do ​​wizerunku gwiazdy muzyki rewolucyjnej.

Sly Stone, Prince i Jimi Hendrix byli niezwykłymi ludźmi; To była część jego mistyki. Smokey Robinson był tak piękny jak jego głos, i była w tym poezja. Curtis Mayfield był krótki, z królikiem i małymi szklankami z prostokątną ramą wiszącą na środku nosa. Wyglądał uroczo i inteligentnie, jak wersja Boba Balabana zamiast seksownej i Cutilii. Jego spojrzenie, w zabawny sposób, nie pasowało do głosu, który z niego wyszedł.

Był w rzeczywistości jednym z niewielu śpiewaków swoich czasów z falistą, który mógł rywalizować Smokey Robinson’s. Czasami wydawał się, jakby był przed stylistą. Ale miał także wyjątkową jakość, którą Maxwell identyfikuje w dokumencie, wyglądając, jakby rozmawiał z tobą podczas śpiewania. Jego styl rozmowy w wywiadach jest przemyślana i łagodna mowa, prawie nauczyciel, który połączył się z nutą naleganie Tuż pod wokalnym pięknem anioła. To właśnie dało jego osobistemu listowi protestu społecznego. Kiedy słuchasz „Freddie’s Dead”, poza „Super Fly”, on opowiada o prawdziwej osobie, a piosenka wychodzi jako elegia dla tylu Freddies – The Junkies and the Hustlerów, niewinnych w ich zręczności, którzy byli „popychaczami dla mężczyzny” Anatomizuje, w czterech słowach, jak łańcuchy heroiny mogą być dolnym szczeblem systemu). Rosnący liryzm Mayfielda jest żarliwy, ale śpiewa przesłanie jako wezwanie do wybielania.

Nauczanie Curtisa Mayfielda patrzy na karierę Mayfield z wykwalifikowanym postrzeganiem momentów krzeseł, z wytwórni, którą wprowadził w Chicago pod koniec lat 60. XX wieku, sposób, w jaki ścieżka dźwiękowa „Super Fly” została wydana przed filmem, umożliwiając mu sukces tego ostatniego. Są chwile, kiedy chcesz, aby film miał bardziej solidne informacje, które są sercem i duszą większości dokumentów muzycznych. (Byłem zaskoczony, kiedy się nauczyłem – nie z filmu – że Mayfield miał 10 dzieci.) I są chwile, kiedy jej metoda rozmowy nie ma wzrostu.

To powiedziawszy, tęsknię za widzeniem w wielu dokumentach muzycznych, jest głębokim krytycznym uznaniem danego artysty. I to właśnie wnosi do tego filmu w obfitości. Wymiana, którą prowadzi, często z instrumentami muzycznymi pod ręką lub (w przypadku Dre), siedząc przy konsoli nagrań, dzięki czemu można wybrać właściwe utwory w utworze, poczuć wysoce przystojny fanów w tym, co Madefield Spec Spec O tym, dlaczego „Super Fly” to jego ulubiony album wszechczasów lub Stephen Marley omawiający wpływ Mayfielda na jego ojciec Bob Marley, Ornie Isley Demonstating What to Visionary Guitar Mayfield Era lub Mary J. Blige stwierdza, że ​​„Curtis Mayfield To było Ścieżka dźwiękowa życia w centrum miasta. Oczywiście byli powszechnie pobierani przez artyści hip-hopu, którzy go czczą.

Film konfrontuje się z niszczycielskim wypadkiem, który miał miejsce 13 sierpnia 1990 r., Kiedy Mayfield, kiedy był prezentowany na koncercie Flatbush, Brooklyn, został uderzony przez wieżę oświetleniową, która sprawiła, że ​​był sparaliżowany z jego szyi. Był w stanie kontynuować komponowanie i śpiewanie, a my widzimy jego klip omawiający tę tragedię z graniem w równomości. Zmarł w 1999 r., W wieku 57 lat, komplikacji typu 2, ale był to ostatni rozdział jego życia, film wysyła nam wysoką ocenę, przecinając te samodzielne wywiady, ponieważ każda z nich słucha i podziwia życie „Pusherman”. Żaden artysta tam nigdy nie połączył cię piękniej z tym, co się dzieje.