Tanner Adell zakochał się w muzyce country Young.
Dorastała, dzieląc swój czas między Los Angeles i Star Valley, WY, co stworzyło wyraźny kontrast – ale to wiejski styl życia, a konkretnie muzyka, utrzymywała jej serce. Ademors pamięta zakochanie się w Keith Urban, kiedy wydał „Someone Like You”. I każdego lata, kiedy ona i jej mama wyruszyli, by wrócić do LA ze Star Valley, siedziała z tyłu samochodu i „po prostu cicho płacz mi oczy, gdy zaczniemy tę podróż z powrotem do Kalifornia – wspomina.
Obecnie Adell jest wschodzącą gwiazdą muzyki country. A w Grammys 2 lutego była częścią przełomowego momentu dla czarnych kobiet w gatunku – Beyoncé przeszła do historii jako pierwsza czarna kobieta, która wygrała album roku dla swojego country album „Act II: Cowboy Carter”, który Adell pojawił się w supergwiazdach „Blackbiird”.
Rzeczywiście, kariera Adella starała się z innymi czarnymi kobietami w kraju od czasu wydania „Cowboy Carter” w marcu 2024 r., Która wygrała również za najlepszy album roku country. Ale rok temu wejście Beyoncé do kraju było nieco kontrowersyjne. Po stacji radiowej Oklahoma odmówiła zagrania Beyoncé, ponieważ „to stacja muzyki country”, wrzędzie online przekonał stację do odwrócenia jej decyzji – i rozpalił większą rozmowę wokół włączenia do tego gatunku.
19 marca 2024 r., Kiedy Beyoncé ogłosiła „Akt II: Cowboy Carter” zostanie wydany później w tym miesiącu, otworzyła o tym, co to znaczy być czarną kobietą w kraju post na Instagramie. „Ten album był ponad pięć lat. Zrodził się z doświadczenia, które miałem lata temu, gdzie nie czułem się mile widziany… i było bardzo jasne, że nie jestem. Ale z powodu tego doświadczenia, ja głębsze zanurzyło się w historii muzyki country i studiowałem nasze bogate archiwum muzyczne. Żyje edukacyjnie na naszym muzycznym Historia – napisała. „Krytyka, z którą się spotkałem, kiedy po raz pierwszy wszedłem do tego gatunku, zmusiła mnie do przetrwania ograniczeń, które zostały na mnie postawione. Ustawa II jest wynikiem rzucania wyzwania sobie i poświęcenia czasu na zginanie i połączenie gatunków, aby stworzyć tę pracę. „
„Muzyka country to tak, jak się czujesz, to twoja historia, to część ciebie”.
Dla innych czarnych kobiet, takich jak Adell, dążenie do muzyki country często wykracza poza trudność, która może nastąpić wraz z nawigacją ich tożsamości w gatunku zdominowanym przez białych mężczyzn. Jak to ujął: „Muzyka country jest taka, jak się czujesz, to twoja historia, to część ciebie”.
To samo dotyczyło Kennedy Tiera – która jest również prezentowana w „Blackbiird” – kiedy zaczęła pisać piosenki w szkole średniej. Była wtedy wielką fanem Taylor Swift i po prostu popadła w wyrażanie się przez gatunek. „Zawsze mówię, że nie czuję, że znalazłem muzykę country, czuję, że muzyka country mnie znalazła” – mówi PS. „Kiedy zacząłem tworzyć muzykę, właśnie tak wyszło. Pisałem, przez co wtedy przechodziłem, co było dramatem chłopców. I zakochałem się w muzyce country i po prostu zanurkowałem”.
Siedem lat temu przeprowadzka do Nashville było „wielką sprawą” dla Kennedy’ego pod względem budowania swojej kariery: „Wszyscy powiedzieli mi, że jeśli chcesz być w muzyce country, musisz być w Nashville”. Kiedy tam dotarła, była zaskoczona, że była tak powitana przez innych w branży, co niekoniecznie zdarza się dla wszystkich, biorąc pod uwagę, jak ciasne może być miasto. „Byłem bardzo wdzięczny i błogosławiony, że wcześnie spotkałem tak wielu ludzi, którzy otworzyli dla mnie drzwi, nie prosząc o niczego w zamian” – mówi Kennedy.
Dla Adella trzy lata temu przeprowadzka do „stolicy muzyki country” była ogromna w rozwoju kariery. I niezbędną częścią tego było znalezienie społeczności innych czarnych artystów. „Och, mamy czat grupowy” – żartuje. „Jesteśmy niezwykle wspierający i myślę, że czasami ludzie próbują nas przypiąć, a nawet przypiąć do Beyoncé, ale nie dostaniesz tej wołowiny ani dramatu”.
„Kraj jest tak samo częścią tkaniny czarnej kultury, jak hip-hop”.
Ale chociaż ci artyści byli w stanie wspierać silną społeczność w Nashville, nie jest tajemnicą, że muzyka country boryka się z rasizmem i seksizmem. Artyści, tacy, tacy jak Jason Aldean i Morgan Wallen w zeszłym roku rasizm uzbrojeniowy jako narzędzie marketingowe, przez NPR. W 2023 r. Maren Morris powiedziała, że z niektórych z tych powodów dystansuje się od gatunku. „Po latach Trumpa uprzedzenia ludzi były w pełni pokazywane” Powiedziała The Los Angeles Times. „Po prostu ujawniło to, kim naprawdę byli ludzie i że byli dumni z tego, że byli mizoginiczni, rasistowscy, homofobiczni i transfobiczni”.
Ale w rzeczywistości czarni artyści zawsze byli częścią fundacji kraju. Jako Prana Supreme Diggs – która występuje ze swoją mamą, Tekitha, jak Jeden duet -mówi: „Czarni Amerykanie, tak wiele z naszej historii jest zakorzenione na Południu. Kraj jest tak samo częścią struktury czarnej kultury, jak hip-hop”.
Diggs dorastał w Kalifornii, obserwując swoją matkę, wokalistkę Wu-Tang Clan, gospodarza Jam Sessions w jej domu. Od czasu, gdy była nastolatką, chciała zaw
W przypadku Diggsa nie było nic poza podnieceniem, odkąd Beyoncé po raz pierwszy ogłosiła „Cowboy Carter” w reklamie Super Bowl w zeszłym roku. Diggs natychmiast pobiegł do komputera, aby wysłuchać piosenek. „A po drugie, instrumentalne przyszło po„ Teksas Hold ”Em”, pomyślałem, o mój boże, to się dzieje ” – mówi. „W końcu tu jesteśmy”.
Tekitha poczuła to samo. „W społeczności czarnej i wiejskiej naprawdę potrzebujemy mistrza” – mówi. „Potrzebujemy kogoś, kto może otworzyć drzwi, a rozpoznanie naszego głosu jest ważne w tym gatunku”.
A dzięki zwycięstwom Grammy Beyoncé jasne jest, że czas czarnych kobiet stał się w pełni rozpoznany za ich wkład w ten gatunek. „Jestem bardzo wdzięczny, że Beyoncé wkracza w ten gatunek i zabiera ze sobą całą publiczność” – mówi Kennedy. „Mam nadzieję, że to przywołują niektórych artystów, którzy byli w mieście od dłuższego czasu i szlifują się. Nie sądzę, żeby ktoś był lepszy niż Beyoncé”.
Lena Felton (ona/jej) jest starszym dyrektorem ds. Treści w PS, gdzie nadzoruje historie fabularne, projekty specjalne i treści tożsamości. Wcześniej była redaktorką w Washington Post, gdzie poprowadziła zespół obejmujący problemy płci i tożsamości. Pracuje w dziennikarstwie od 2017 r., W którym to skupiono się na pisaniu i edytowaniu i podnoszeniu historycznie niedostatecznie reprezentowanych głosów. Lena pracowała dla Atlantic, InStyle, więc idzie i nie tylko.
